Vandaag verrijzenisviering van mijn 'Meter'
Grote dank aan leken die viering verzorgden ! Bij het introduceren van de 'Verrijzenisvieringen" zonder priester was ik eerlijk gezegd sceptisch. Wat we al jaren gewend waren : een dienst met een priester, werd plots overgenomen door 'leken'. Ergens begreep ik wel dat de weinige priesters die er nog zijn andere taken dienden uit te voeren.
Nu ik van heel dicht betrokken werd bij dergelijke viering moet ik mijn mening herzien.
Heel knap wat die mensen doen. Hoedje af !
Zelden of nooit heb ik het op deze site over het privé-leven. Niet dat van mijzelf, zeker niet dat van iemand anders. Nu het allemaal achter de rug is wil ik wel heel even in die privé-wereld gaan. Mijn grootouders langs vaderszijde waren gehuwd in het laatste jaar van de tweede wereldoorlog. Zij hebben moeten knokken, dag en nacht werken om het hoofd boven water te houden. Mijn grootmoeder diende alles zelf te doen. Van brood bakken tot het haar snijden van haar kinderen. Ook het laatste stukje kledij maakte ze zelf. Niet omdat het een hobby was, wel omdat het niet anders kon. 'Meter' had daarbij het geluk over een enorme reeks talenten te beschikken. Wat ze deed, deed ze perfect.
Na de homilie had ik gesuggereerd "Het Kerksken van ten lande" van August De Boeck te brengen in een uitvoering van Liesbeth Devos (Soprano) en Jozef de Beenhouwer (piano). Een ode aan het landelijke leven van toen. Zeer veel werken, een eenvoudig geloof en een dankbaarheid voor al wat de natuur bracht.
Hierbij de wondermooie tekst van Maurits Sabbe naar een gedicht van Paul Fierens, op tonen gezet door August De Boeck. Een werk dat door merg en been gaat :
"God en versmaadt het niet het kerksken van te lande,
zijn grover wierook en zijn ongeschoolde zangen,
het gebed van 't boerevolk van knechts en meiden,
en de schamele bloemen geplukt in de weide,
't ootmoedig buigend hoofd tussen vereelte handen,
en 't Ave Maria van 't vroom onschuldig harte,
O, verdelg in mijn hart alle trotse gedachten.
't Kwade kruid dat zich mengt bij den heerlijksten veldoogst,
en verleen mij 't geloof, de hoop, de warme liefde
van hen die zonder klacht, al hun schamelheid dragen,
deemoedig vroom, ziehier mijn hart, ziehier mijn geest,
mijn hoofd en zijn gepeinzen, en mijn hand die dit schreef...
in naam des Vaders, des Zoons en des Heil'gen Geest."
En zo is er weer een leven voorbij en gaat stilaan een generatie weg.
Even stilstaan bij wat die mensen hebben meegemaakt kan zeker geen kwaad.
Maar ook eens echt realiseren wat de zorg in ons RVT Ter Stelten werkelijk betekent is ronduit indrukwekkend.
Bedankt aan ieder die de laatse weken zorgde voor mijn grootmoeder. Bedankt aan de Parochie voor de uiterst mooie dienst !
Grote dank aan leken die viering verzorgden ! Bij het introduceren van de 'Verrijzenisvieringen" zonder priester was ik eerlijk gezegd sceptisch. Wat we al jaren gewend waren : een dienst met een priester, werd plots overgenomen door 'leken'. Ergens begreep ik wel dat de weinige priesters die er nog zijn andere taken dienden uit te voeren.
Nu ik van heel dicht betrokken werd bij dergelijke viering moet ik mijn mening herzien.
Heel knap wat die mensen doen. Hoedje af !
Zelden of nooit heb ik het op deze site over het privé-leven. Niet dat van mijzelf, zeker niet dat van iemand anders. Nu het allemaal achter de rug is wil ik wel heel even in die privé-wereld gaan. Mijn grootouders langs vaderszijde waren gehuwd in het laatste jaar van de tweede wereldoorlog. Zij hebben moeten knokken, dag en nacht werken om het hoofd boven water te houden. Mijn grootmoeder diende alles zelf te doen. Van brood bakken tot het haar snijden van haar kinderen. Ook het laatste stukje kledij maakte ze zelf. Niet omdat het een hobby was, wel omdat het niet anders kon. 'Meter' had daarbij het geluk over een enorme reeks talenten te beschikken. Wat ze deed, deed ze perfect.
Na de homilie had ik gesuggereerd "Het Kerksken van ten lande" van August De Boeck te brengen in een uitvoering van Liesbeth Devos (Soprano) en Jozef de Beenhouwer (piano). Een ode aan het landelijke leven van toen. Zeer veel werken, een eenvoudig geloof en een dankbaarheid voor al wat de natuur bracht.
Hierbij de wondermooie tekst van Maurits Sabbe naar een gedicht van Paul Fierens, op tonen gezet door August De Boeck. Een werk dat door merg en been gaat :
"God en versmaadt het niet het kerksken van te lande,
zijn grover wierook en zijn ongeschoolde zangen,
het gebed van 't boerevolk van knechts en meiden,
en de schamele bloemen geplukt in de weide,
't ootmoedig buigend hoofd tussen vereelte handen,
en 't Ave Maria van 't vroom onschuldig harte,
O, verdelg in mijn hart alle trotse gedachten.
't Kwade kruid dat zich mengt bij den heerlijksten veldoogst,
en verleen mij 't geloof, de hoop, de warme liefde
van hen die zonder klacht, al hun schamelheid dragen,
deemoedig vroom, ziehier mijn hart, ziehier mijn geest,
mijn hoofd en zijn gepeinzen, en mijn hand die dit schreef...
in naam des Vaders, des Zoons en des Heil'gen Geest."
En zo is er weer een leven voorbij en gaat stilaan een generatie weg.
Even stilstaan bij wat die mensen hebben meegemaakt kan zeker geen kwaad.
Maar ook eens echt realiseren wat de zorg in ons RVT Ter Stelten werkelijk betekent is ronduit indrukwekkend.
Bedankt aan ieder die de laatse weken zorgde voor mijn grootmoeder. Bedankt aan de Parochie voor de uiterst mooie dienst !