Met de bloemenhulde en het concert van Brassband Buizingen en onze koren werd gisteren het August De Boeckjaar afgesloten.

Een gemengd gevoel : blij dat het gedaan was, fier voor wat het was, mensen met wie je intens gewerkt hebt misschien niet meer terug zien....

Dit was mijn tekst bij de bloemenhulde :
"
Geachte Heer Burgemeester,
Collega’s Schepenen,
Geachte genodigden,
 
Het August De Boeckjaar loopt nog enkele uren. Van in den beginne, en dat is 2007 was het voor mij duidelijk dat een herdenkingsjaar meer moest zijn dat het uitnodigen van een orkest die eens een werk, allicht de Dahomese , zou spelen.
 
Er stond veel meer op het spel. De herdenking moest aangegrepen worden om het cultureel patrimonium te redden, in stand te houden en leven in te brengen.
 
In de eerste plaats diende er een monografie geschreven te worden die op een wetenschappelijke manier duiding diende te geven over het leven en werk van De Boeck.
 
De monografie is er gekomen. De waarde van het werk van alle auteurs die pro deo hun bijdrage leverden is nauwelijks te schatten. Dat we op dit ogenblik reeds 700 exemplaren hebben verkocht toont aan dat er interesse is voor dit werk. Het feit dat het werk er is met een cd van historische opnames, was een eerste belangrijke, zoniet de belangrijkste verwezenlijking van het ADB jaar.
 
De bedoeling van elke componist is zeker dat de composities gespeeld worden. Hier hebben we ook een grote investering gedaan in het redden en ter beschikking stellen van partituren.  Alles is zeker nog niet af, maar we hebben het meeste materiaal toch nog kunnen scannen en kopiëren.  Basismateriaal voor zij die er iets willen mee aanvangen.
 
Het resultaat van die inspanning was dat De Boeck ineens op het programma stond van vele orkesten. Dit hier in Vlaanderen, België maar ook in de hele wereld. Zelf was ik daar getuige van en het viel me telkens op dat toehoorders na het concert met verbazing stelden : “ dat wisten we niet, is dat van De Boeck ? Zo mooi….”
 
Het werk is niet af. We gaan niet de boeken toe doen en binnen 25 jaar nog eens een concert geven.
 
Het oevre is te waardevol en te belangrijk om er nu mee op te houden. In het gebouw ‘Reedijk’ zal een permanente tentoonstelling komen. De kern van de huidige werkgroep zal omgedoopt worden tot  ‘de vrienden van De Boeck’ met bedoeling de muziek blijvend levend te houden.
 
Op het einde van dit prachtige erdenkingsjaar ben ik vele mensen heel wat dank verschuldigd.
 
In de eerste plaats Frank Teirlinck. Zonder zijn werk en vooral begeestering en dynamiek was het August De Boeckjaar er nooit gekomen.
De hele redactie van de monografie : hun werk heeft geleid tot bekroning van de monografie met een gouden label van Klassiek Centraal.
 
De Merchtemse muziekverenigingen en koren die steeds bereid waren mee te stappen in de vieringen rond De Boeck.
 
De academie August De Boeck die een zeer unieke voorstelling brachten dat door meer dan 300 kinderen werd gebracht en door meer dan 3000 toeschouwers werd ervaren als een prachtig spectakel.
 
De kunstkring, de cultuurraad en uiteraard de collega’s in het college en in de gemeenteraad.
 
Guido en Marc, de mannen van cultuur op het gemeentehuis mogen hier zeker niet ontbreken. Zij hebben het zeer professioneel aangepakt. De publiciteit, het klaarmaken van de zalen, huren van de perfecte piano… ze deden het allemaal  in stilte maar met grote klasse ! Ook alle medewerkers van de technische dienst die steeds instonden voor logistiek verdienen zeker een pluim.
 
Ik wil ten slotte ook heel in het bijzonder Jozef De Beenhouwer , Frits Celis en Luc Famey vernoemen. Zij hebben er voor gezorgd dat er in het voorbije jaar niet minder dan 4 cd’s zijn opgenomen.
 
Aan ieder van U hier aanwezig, namens de gemeente onze oprechte dank voor alles wat U op de ene of andere manier heeft bijgedragen tot het welslagen van dit fantastische jaar
 "

Ook na het concert heb ik het heel gemeend gezegd : dank U, dank U !

Ik ben en blijf fier op wat we voor August De Boeck hebben gedaan. Ik heb er heel wat vrienden bij gekregen. Heel wat ervaringen rijker mee geworden.

Dat het niet gedaan is weet ik nu al. Herman Engels, dirigent, belde me op met plannen om toch nog iets te doen met De Boeck in Moskow, Praag, Riga.......(daar vliegen we weer, voor alle duidelijkheid : op mijn kosten..)