Wie is het meisje van Hamme ?
Door het opvolgen van de restauratie kerkje Hamme en de berichtgeving hiervan op deze site en vervolgens ook in de  media, werd ik gecontacteerd door een ex-inwoner van Wemmel. Hij woont nu in de schaduw van de Leeuw van Waterloo en stelde dat hij een schilderij had van A. Dessenis (Latemse school) van de kerk van Hamme in de herfst. Ik ben deze schilderij gaan bekijken en heb ze dadelijk gekocht. Mooi werk (foto elders op de site). De brave man vertelde me ook dat er van dezelfde kunstenaar ook een werk was van de kerk in de  lente. Ik vroeg hem dat op te sporen. Het zat immers 'in de familie'. Gisteren ben ik het werk gaan bewonderen en ja, meteen ook gekocht. Intussen weet ik van de architect restauratie Hamme dat het werk ook klopt met de toestand van de kerk rond 1930. Zowel qua buitenaanleg als enkele details van het gebouw. Uiteraard zal ik de werken graag ter beschikking stellen bij de opening van de kerk. Wel een vraag : wie was het jonge meisje afgebeeld op de schilderij ?

Afspraak tegen kerst 2012, want dat is de streefdatum voor einde werken !

ps : info over Alfons Dessenis en de 'Latemse school ' :

Benaming voor een kunstenaarskolonie in België, gevestigd aan de Leie, ten zuidwesten van Gent, in de dorpen Sint-Martens-Latem, Deurle, Afsnee en Astene. Te Sint-Martens-Latem, waar de zondagsschilder Albijn (Binus) van den Abeele reeds werkte, vestigde zich tussen 1898 en 1901 een eerste groep kunstenaars, bestaande uit de beeldhouwer Georges Minne, de schilders Valerius de Saedeleer, Jules de Praetere, Gustave van de Woestijne, Alfons Dessenis, Maurits Niekerk en de dichter Karel van de Woestijne. De landschapschilder Xavier de Cock, die, evenals zijn broer César, verwant was aan de School van Barbizon, woonde toen te Deurle, en Emiel Claus, onbetwist voorman van het luminisme, te Astene. Onder impuls van Karel van de Woestijne, tevens onder invloed van een hoogst belangrijke tentoonstelling van de Vlaamse Primitieven te Brugge in 1902, heeft deze eerste Latemse groep de breuk van de Vlaamse kunst met het nog nawerkend naturalisme en het heersend impressionisme voltrokken om de beeldhouw- en schilderkunst opnieuw een diepere geestelijke inhoud en een strengere vorm te geven. Hun werk wordt, althans gedeeltelijk, terecht tot het symbolisme gerekend.