Ongezien, onverwacht


Vier jaar geleden werd aan de directeur van de academie August De Boeck de vraag gesteld : "gaat de academie ook iets doen in het herdenkingsjaar van De Boeck". Het antwoord was "ja".

Wat het ging worden wist toen niemand. De regie kwam in handen van Dhr. De Corte. Bij de eerste vergadering had hij een idee : het ballet La Phalène combineren met het levensverhaal van De Boeck. Dat levensverhaal werd hem enthousiast verteld door Frank Teirlinck, intendant van het herdenkingsjaar en zonder twijfel 'de grootste fan' van De Boeck.

Gaandeweg werd duidelijk dat het een heel spectakel zou worden. Muziek, woord, dans, alles zou aan bod komen. Een van de doelstellingen was het spectakel in Merchtem te laten doorgaan. In het bestuur werd n.a.v. mijn nota "patrimonium" beslist een nieuwe sporthal te zetten op de site 'Den Dooren' en van de huidige sporthal een multi-functionele zaal te maken.

Dit spectakel was dé gelegenheid om na te gaan of de zaal capaciteit had om te kunnen dienen als theater.

Uitdaging was zoveel mogelijk volk trekken met deze productie.

Een voorstelling voor de jeugd, een algemene repetitie en drie voorstellingen. Nachten heb ik wakker gelegen : stel U eens voor dat de zaal niet zou vol lopen... Een succes heeft duizend vaders, een mislukking maar één. In dat laatste geval zou ik dan maar die vader van dienst zijn.

Tijdens de repetities kreeg ik al de indruk dat het iets heel groots ging worden. Ik trommelde de pers op om nog voor het weekend een artikel te schrijven in de hoop mensen aan te zetten te komen. Er was de spot op Ring-TV en ja, de inschrijvingen liepen binnen. Resultaat vrijdag namiddag 750 kinderen, generale repetitie +- 130 personen (met niet in het minst Princes Mathilde), zaterdag tweemaal 750 personen en zondag nog eens volledig vol met 750 personen.

Bij de laatste noot zondag viel er als het ware een gigantisch gewicht van mijn schouders : het was gelukt, het was mooi. 

Na de voorstelling hebben we gevierd natuurlijk. Toen de regisseur tegen me zei : 'vreselijk bedankt, het was fantastisch samenwerken maar nu zullen we mekaar allicht niet meer zien' dacht ik nee, er komt een vervolg. Ik had namelijk gezien en gehoord dat kinderen op het terras van de sporthal in de eerste lentezon spontaan aan het zingen en acteren waren gegaan. Zij genoten met volle teugen. Wat is er mooier dan een bende gelukkige, zingende kinderen ? Ja het kwam bij hen ook 'van onder de gilet !'

Mijn droom : in 2015 de opera " Reinaart De Vos" . We hebben het talent, de zaal, de muziek. Nu op zoek naar de middelen....

De fierste schepen van cultuur van Vlaanderen en daarbuiten !

(een goed verstaander heeft het door : dit is een kandidatuur om ook na 2012 schepen van cultuur te blijven, niet afgeven, nooit plooien zei een goede vriend me ooit....)