Wat denkt Napoleon over een koopje op het Internet ?

21 maart 1804, voor alle 'civilisten' die bezig zijn met het recht een historische datum, 'De code Napoleon' werd ingevoerd. Een misverstand dat ruim leeft is dat Napoleon zelf de pen heeft gehouden voor de redactie van dat Wetboek. Dat is niet het geval. Op de keper beschouwd is de Code Napoleon ook geen 'uitvinding'. Het is een verzameling, een codex, van bestaand recht. Deels reeds geschreven, deels gewoonterecht dat ruim toegepast werd. Het voordeel van een codex is dat die verschillende rechtsbronnen over een aantal thema's worden gebundeld en daardoor ook uniformiteit brengen.

Een zaak die mij enige tijd bezig hield is kort als volgt te beschrijven : cliënt koopt een wagen op het internet. De advertentie op 'Kapaza' was mooi : 'Als nieuw, geen regen gezien, verkoop wegens verhuis, practige decapotable ".

Cliënt  koopt die wagen in januari, niet echt een maand waar je met een decapotable rond rijdt. Hij besluit de wagen in de garage te laten tot het lente is. Fier als iets pronkt hij bij het eerste zonnetje met zijn Jaguar Decapotable.  Merchtem werd er mooier op. 

Reeds bij die eerste rit merkt hij toch vreemde geluiden. Een bezoek aan de garage maakt het duidelijk : de wagen is duidelijk geaccidenteerd en dat werd in de plaatslagerij zeer vakkundig weggemoffeld. 

Men kon dat op het eerste zicht niet zien. Wat zegt Napoleon ? Art. 1641 en volgende ? Verborgen gebrek. Goed wanneer je dat vaststelt moet je binnen een korte termijn de verkoper dagvaarden. Uiteraaard moet je aantonen dat er een ernstig gebrek is (dermate ernstig dat je het goed niet zou gekocht hebben indien je kennis zou hebben van dat gebrek) en het moet verborgen zijn (dus niet op zicht bij aankoop).. En nu begint het. De boortdocumenten vermeldden de eerste eigenaar. Maar die was niet de verkoper. Op het zoekertje : wel een naam, maar geen adres (idem op de zeer summiere verkoopsovereenkomst).  De gerechtsdeurwaarder kan op basis van een naam alleen bijzonder weinig aanvangen. Eer we 'de juiste' verkoper te pakken hadden, was er twee maanden verstreken. Zowel in eerste aanleg als in beroep werd geoordeeld dat de korte termijn van het Burgerlijk Wetboek verstreken was.... Dus : van essentieel belang bij een min of meer belangrijke aankoop op het internet : eis volledige identiteit. Perfect is kopie van de identiteitskaart te vragen. Anders riskeer je dus een onbegonnen zoektocht naar de identiteit van de verkoper en kan de korte termijn voor het instellen van een vordering bij het vaststellen van verborgen gebreken verlopen.

Nog een tip : sommige zoekertjes-sites vermelden hoeveel transacties er gekend zijn van de verkoper : print dat af. Immers wie op regelmatige basis koopt om te verkopen kan aanzien worden als handelaar. Dan beginnen heel wat wetten te spelen die je als consument beschermen. 

Als je dat allemaal doet is Napoleon Uw redder in nood.