Ruim 300 verjaardagswensen : dat doet plezier
En toch een woensdag als een ander : Kip aan 't spit
Ik heb het nooit zo gehad voor verjaardagsfeestjes. 18 worden, daar kijk je drie jaar naar uit. 46 daarentegen, dat maakt een mens niet euforisch. Het overkomt me zelden iets over men privé-leven te schrijven. Voor één keer doe ik het wel. 10 februari dus, 46ste verjaardag. Ongerust bij het ontwaken. Mijn echtgenote legt elke ochtend de krant op het bed met een fris blikje Coca Cola Lemon Light. Nu niet. Op zoek naar haar, niet roepen want het is vakantie en de kinderen slapen uit. Nu ja kinderen, bijna 17 en 16. Op de keukentafel lag een mooi geschenk en een briefje. Het misterie was opgelost : mijn echtgenote was gaan schilderen en vertrokken nog voor de postbode de krant had gebracht. Zij schildert het hagelnieuw kantoor waarnaar we binnenkort verhuizen. Waar ze al die energie blijft halen is een raadsel dat niet op het papiertje wordt opgelost. Toen ons Heer de talenten aan het uitdelen was en het aan mij was voor het talent 'handigheid' moest Hij beslist even weg. Een kastje dat ik ooit in elkaar kreeg vond zijn weg naar de hoofdzetel van Ikea om te bestuderen hoe erg men wel iets verkeerd in elkaar kon steken. Ik kreeg van mijn echtgenote ooit het verbod om ook nog maar iets te ondernemen in de tuin...vandaar mijn imense bewondering voor mensen die wél iets voor mekaar krijgen met hun handen. Vooruit, wassen, scheren, kostuum aan en buiten. Het is woensdag, dus wekelijkse markt. Waar halen die mensen dan weer de moed vandaan om in dit ellendig weer voor de zoveelste keer dat kraam op te stellen, hun waren te presenteren en met een aanstekelijk enthousiasme die waren aan de man te brengen. Alles hebben we in Merchtem : van corset tot plastiek rozen : je vindt het hier. Het is mijn verjaardag, dus moet ik tracteren. Moeten, met plezier koop ik dertig koffiekoeken voor de medewerkers op het gemeentehuis. Daar kom ik elke ochtend. 'Alles in orde ? Geen nieuws ?', tekenen wat er te tekenen valt...
Een koffie in de keuken. Dan naar bureau : conclusie schrijven. Om 11 u naar Vredegerecht Jette zaakje pleiten over handelshuur.Niet vergeten : het is woensdag en elke woensdag eet ik op de middag 'een kiek' zoals zovele Merchtemnaren. Die kiek eet ik samen met Rikske en Maria, hij 90, zij 87. Nog steeds zelfstandig wonend, al wordt het met de week iets moeilijker. Maar altijd beetje feest. Altijd steek ik er iets op.Nadien een pintje pakken bij 'De Kasaar' : een volkse herberg. Iedereen is er welkom en iedereen kent zijn plaats : met de voeten op de grond, gewoon doen is goed genoeg. Lees daar vlug het regionaal katern van het Nieuwsblad. Niet te veel brokken of schandalen, goed zo. Uiteraard is het weer het gespreksitem van de dag. En het feit dat Monique, de waardin, haar weg gevonden heeft naar den 'Action'. Louis, de baas, is in alle staten. 'Heel mijn kot ligt al vol bucht nu dat nog'...Ja ze had voor 5 euro 5 artikelen bijeen gesprokkeld...
Dan twee bakken Jupiler naar de loods brengen, tractatie medewerkers technische dienst. Die hebben het niet zo voor koffiekoeken.
Namiddag wat werken. Ook naar de kerk geweest. Ging een kaars doen branden voor O.L.V. Ter Noodt, om steun te vragen voor sollicitatie van een goede vriend en in het algemeen voor 'het welzijn van de parochie'. Maar gesloten, zal voor een andere keer zijn, O.L.V. Ter Noodt heeft geduld...Daarna.koken en eten met gezin (niks speciaal, gewone kost) dan concultatie. Na consultatie merk ik dat de teller op facebook aardig oploopt. Bijna 300 verjaardagswensen ! Begin ze te bekijken, stuk voor stuk maken ze me blij. Heel erg bedankt daarvoor.
Louis voor zijn herberg 'De Kasaar' ook wel C.C. Brussegem genoemd