Het is genoeg geweest

U zal mij zelden betrappen op overdreven sympathie voor vakbonden, laat staan stakingsacties.

Dit keer staak ik zelf. Even geteld : de voorbije tien dagen hebben we er als college niet minder dan 18 uur zeer intensief vergaderen opzitten. 

Ik hoor het U al denken : geen compassie, ge wordt ervoor betaald. Dat is juist. Maar ik durf het U zeggen : de voorbije tien dagen waren de meest slopende uit mijn politieke loopbaan hier in Merchtem die toch al 21 jaar loopt.

Niet over koetjes en kalfjes, maar juist over mensen. Daar ging het vooral over. Ik neem dit Paasweekend zeer graag aan om te rusten, te bezinnen. 

Bezinnen, dat is lang geleden. Vroeger in mijn humaniora verplicht nummer, maar eigenlijk, zonder de pater of filosoof uit te hangen : eens tijd nemen voor jezelf en alles eens op een rijtje zetten : doen ! Het zou allicht veel ongelukken voorkomen.

Aan ieder van U overigens een Zalig Pasen. Feest van de Verijzenis. In zeer brede betekenis het feest van de gedachte dat de dood niet het laatste is. Dat het leven en het verder leven belangrijker is.  De enige gedachte die zin geeft aan bouwen aan een toekomst, niet alleen voor zichzelf, maar voor iedereen.